Gölge

"Ağladığımda kendim sildim göz yaşlarımı. Her düştüğüm de kendim kalktım ayağa. Bana doğruyu yanlışı göstericek kimse olmadı da zaten. Ben sevmek nedir bilmem kimse de sevmedi beni zaten. Arkamı yaslıyacağım kimsem de olmadı benim. Ve benim sırtımı dayayabiliceğim bir duvarım yok gölgesinde dinlenebileceğim omzumda yok korkuyorum çok fazla bu hayata tek geldim ama tek devam edemem."

Yoruldum çok fazla annemin babam dışında beni görmemesi en çok canımı yakan şeylerden biriydi. Alışmıştım ama herşeye rağmen yine o evde kalmaya beni yoran şey acının şiddetli oluşu değildi sürekli oluşu parçalara ayırandı.

Hayat kısa kuşlar uçuyor biz tekrar doğmayız artık.