BENİ YOK ET!

"Ormanın Ruhu, alaca kedi, suskun ve dev. Ormanın Ruhu, alaca kedi, suskun ve dev .Ormanın Ruhu, alaca kedi, suskun ve dev"

Kelimeler peş peşe dolaşmışken Devin aşkı, Suskunu aştı.
Ne bir ses vardı ne de başka bir şey. Sadece ikisi vardı bu sessizlikte. Dev ses istedi dayanamayıp yalvardı Suskuna. Suskun çaresizce sarsıldı tüm kalbiyle, tüm hücreleriyle. Neden bu sessizlik diye parçalandı içi, dev gibi. Devin içi gibi.

"Söyle bana, söyleyemediğin ne varsa! At kenara acılarını ben onları yok edeyim. Orman kalsın sende. Yeşil kalsın, mavi kalsın, kırmızı kalsın, sarı kalsın. Bir de ben kalayım"

Dev kendi kendine mi konuşuyordu?

"Varsın zaten içimde. Yeşilimde, mavimde, kırmızımda, sarımda, bende. Kelimelere lüzum mu var gözlerimde yeteri kadar cevap varken. "

İç çekti Suskun. Hep yapardı bunu. Omuzlarına konan canı, kuvveti bitip yere düştüğünde yitirdiğinden beri, kelimelerde onu yitirmişti.

Dev yine duymadı ama hissetti.
"Dev bir katilim ben.Bana olan sevgini yok edecek kadar, dev."
Orman,kedi,suskun, dev.

-YETİŞKİN İÇERİK VARDIR-