"En büyük acı, buydu herhalde." ağzımdan sessizce firar eden kelimeler gecenin büyülü karanlığına karışıyordu.
"Kimse böylesine bir kasırganın içine düşemezdi, kimsenin umutları rüzgara karşı yanan bir mum gibi birer birer sönemezdi. Kimse ama hiç kimse acıyı böylesine içinde, damarlarında sezemezdi." gözlerime damlalar akın etmişti anında, göz kapaklarımı usulca kapadım.
Çığlıklarım içime saplanıyordu. Sol tarafım, üzerinde binlerce fil tepinmiş gibi yorgundu. Öylesine ağrıyordu ki kısa zamanda acıyı hissedemez hale gelmiştim. Uyuşmuştum ama en çok da alışmıştım.