Küçücük bir çocukken, Tanrı gözüktü. Ne ağlıyordum, ne gülüyordum. Heybetli yağmurlarını sardı üstüme önce, sicim sicim ağladım. Güneşle kuruladı, uzun saçlarımı, kahkahalar attım. Heybetli gölgesinde saklandım. Ben küçücük bir çocukken, oyunlar oynardım. Her çocuğun oynamadığı, kelimelerin bulaşamdı, büyüklerin kaçındığı bir oyun. Ve sonra bir gün gitti Tanrı, beraberinde babamla. Gökyüzüne. Ne ağladığım be güldüm, sessizliğe katıldım. Seslendi Tanrı acıyıp; "Bulut olmak için savaş." Bu benim Bulut olma savaşım. Bu bir kızın babası için savaşı.