Eve geldiğimde kulaklığımı çıkardım. Perdeler kapalıydı. Ona rağmen ailemle hazırladığımız yılbaşı ağacının mavi, kırmızı, yeşil ve sarı ışıkları perdeden gözüküyordu. Kapıyı çaldım. Açan olmadı. Tekrar çaldım. Ses gelmedi bile. Ne annemin
' kapıya bak Derin- ablamin adı-' sesi geldi yada ' geliyorum' diyen annemin sesi. Son Umut çantamın ön gözündeki anahtarı çıkardım.
" Anne?" Diye seslendim yılbaşı ağacının olduğu geniş salona doğru ilerlerken.
" ben gel..." derken sözümü gözümden akan bir damla yaş kesti.
Kırmızı ışıklar. . .
Yılbaşı ağacı . . .
Sarı ışıklar . . .
Süslenmiş evimiz . . .
Yeşil ışıklar. . .
Hazırlanmış nefis görünen yemek masası. . .
Mavi ışıklar ve. . .
Ailemin - annemin, babamın ve ablamın- ölü cesetleri. . .
Şimdiden söyleyeyim bu kitap bir korku kitabı değil. . .
Siz: arkdşlr ben dün hwnginzle yiyıstim
Gönderildi (16.44)
Herkes tarafından görüldü (16.50)
Siz: Ee haNİ CEVAP
Gönderildi (16.52)
Herkes tarafından görüldü (17.08)
Siz: hay aq