Kalemimden damlayan gözyaşlarının birikip şiir olduğu yer.

Şiirler ile birlikte yaşa

'Şiir yazmak ve okumak' benim ruhumun dinginliğini sağlayan ve yazarken de mutlu olduğum bir uğraş. Bazen 'Duygu Tsunami'leri gelir ve yazmaya çalışırım. Aslında 'yazmak' benim Güvenli Liman'a kaçışımdır.

İstanbul'un yağmurlu bir gecesinde yağmur değilde , insanların günahları üstümüze yağıyordu sanki. Hani derler ya fırtınadan önceki sessizlik aynı onun gibiydi her sokak , ya da ben öyle hissediyordum Elimdeki kanlı bıçak ve önümdeki kızın heryeri kanlı cesedine baktım birkez daha Birşey değişmiş miydi ? Hayır , geçeceğini sandığım o hırs , kin , öfke hala içimde duruyordu ne biraz azalmış nede biraz artmıştı . Ama artık yapılabilecek birşey yoktu olsa bile yapmazdım yine kinim, öfkem ve sinirim önüne geçerdi Bu düşüncelerimi bozan uzaktan gelen siren sesleri oldu , gitme zamanı gelmişti . Kanlı kıyafetlerimi çıkartıp yerine klasik her zaman giydiğim bir takım ve trençkot giydim üstümdekileri ise yarısı dolu olan çantaya koydum aynı zamanda çantadan dikenli siyah bir gül çıkarttım ve kızın cansız bedeninin üstüne koydum şimdi herşey hazırdı . Kırmızı deri eldivenlerimi çıkartıp trençkotumun cebine koydum ve elime telefonumu alıp oradan uzaklaşmaya başladım .

Bu kitapla bambaşka bir töre hikayesi okuyacaksınız. Bol kahkahalı kimi zaman gözyaşları içinde kimi zaman da öfkeleneceksiniz. Ama bir karakter var ki o sizden biri. Onu seveceğinize emimim. Ezman okumak için gittiği ve orada kalıp çalışmaya başladığı İngiltere'den Mardine yaz tatiline gittiğinde berdel kararıyla Asmin ile evlenmek zorunda kalır. Ne Ezman bu zamana kadar izleyip okuduğumuz bir ağa ne de Asmin boynu bükük bir berdel gelinidir. Ezman başta bu evliliği kabullenmek istemez ve Londra'ya kaçma planları yapar. Sizce bunu başarabilecek mi? Her ikisi de bu kadar alışagelmişin dışında bir karaktere sahipken, evlilikleri ayakta kalabilecek mi? Ezman Ağa'nın ve Asmin'in berdel hikayesini okumaya, okurken hem gülüp hem ağlamaya var mısınız?

gittikçe daha yabancısın anlayacağın, gittikçe daha az evindesin. instagram-twitter | @nerossable

Birbirinden güzel, özel ve çekici kapaklar için tek adres. Hikâyesi için kapak ihtiyacı duyanlar için burdayım, sonuçta her hikaye ve roman güzel bir kapağı hak eder...

Nefes, hayatı boyunca tıpkı diğer herkes gibi kendini de yalanlara kandırmıştı. Yara bantlarıyla sarmalamıştı kendini gerçeklerden korunmak için. Kendini bile dinlememiş, o sesi susturmuştu zihnindeki. Fakat başka bir ses daha vardı ve o ondan kurtulmak istese de bir yandan da asla bırakmak istemiyordu. Ve bu ses, tekrar hayatına giriyordu. Nefes kimi dinleyecek şimdi? Gerçekleri mi yoksa o sesi mi? Hangisini çıkartacak hayatından? Yara bantlarını mı yoksa doğruları mı?

şiirleri kendim yazıyorum alıntı değildir.. iyi okumalar...

Öylesine sükûnet vardı ki kainatın başında, Hüküm süren bir hiçlik, bir sessizliğin ardında. Her yerde yokluk, boşluk; kainat bir hayalet, Karanlığın sarmaladığı, soluk bir siluet. Bir nefessizlik, bir hayatın var olmadığı çöller. Karanlık, boğucu bir sis içinde süzülen göller. Zamanın durduğu, ölümün raks ettiği an, Ta ki o eşsiz ışığın parladığı zamana dek. Her bir zerrenin titreştiği, değişen evren, Kudretli Yaratıcı'nın eserini bezen. "Işık olsun!" dedi, ve ışıkla doldu kainat, Ay, güneş emrine amade; kutsal bir ritüel. Suların ayrıldığı, toprakların belirdiği ilk gün, Meyveler filizlenip, bereketin sarıp sardığı dön. Ve Tanrı insana bir şans tanıdı, bir fırsat sundu, Fakat insan? O hep bir adım öteye gitti, tükenmek bilmedi. Yedi ölümcül günah, insanoğlunun gölgesinde doğdu, Yaratılan ışık, insanın elinde karardı, söndü. Gecenin gündüzle, denizin katranla buluştuğu an, Bir gözyaşı, bir öfke, Yaratıcı'nın yüzünde bir iz bıraktı. Ve Yaratıcı, kudretli bir kararın eşiğinde durdu, Dünya yarılıp, derinden bir savaş çağrısı duyuldu. Seçilmiş olana seslendi Tanrı, "Kalk, Thanatos, Uyan! Yeniden doğma vakti geldi."