EL- OLVİDO

Söylenmemiş aşkın güzelliğiyledir.
Kağıtlarda yarım bırakılmış şiir;
İnsan yağmur kokan bir sabaha karşı,
Hatırlar bir gün bir camı açtığını,
Duran bir bulutu, bir kuş uçtuğunu,
Çöküp peynir ekmek yediği bir taşı...
Bütün bunlar aşkın güzelliğiyledir.

Kemanında titrettiği her bir nota tüm insanlığı unutturacak kadar derinken o tüm nağmelerini intikam gününe saklıyordu. Gün geçtikçe siliniyordu kafasındaki hayaller, hatıralar. Gün geçtikçe acımasızlaşıyor ve güçleniyordu. Meçhuller deliğine hapsettiği insanların anılarıyla besleniyor, çevresini kuşatan siyahını büyütüyordu. Katran karası gözleri her gün başka bir kurban bulma hevesiyle dört dönerken onun derin mavi dehlizleriyle çakıştı. Kurbanlarına el koyan mavi dehlizlerle. O mavi irislerin içinde kendi saklı hatıralarıyla karşılaştı. Ve o, sonsuza dek hatırlayacaktı tüm boyut ve zamanları...