Ang taong pinakamamahal ko at nag - iisang lalaki sa buhay ko ay tinatawag kong bayani ko. Siya'y isang gwapo, masipag, matalino at higit sa lahat siya'y mapagmahal hindi lang sa akin kundi pti ang mga malpit sakin o sa kanya man din, himdi siya ung mala lawayan ang taas at hindi rin balat sibuyas ang kanyang kulay ngunit siya'y kalugod - lugod na tignan. Ang tabas ng kanyang mukha ay bilugan, hindi pangahan ni hindi mababa ang baba ngunit siyay balbasan gaya ng madaling mkatwag pansin sa mga dalaga at siyempre mayroong magandang pangangatawan. Itim ang mga kulay ng kanyan buhok at maging mga kilay na malago at hindi mag papahuli ang kilay ngunit paminsan - minsan ay pumuputi rin. Ang kanyang mga mata ay hindi maunawaan paminsan - minsan nanlilisik at paminsan - minsan ay nakakaayang titigan lalo na't ito ay bilugan, katamtaman ang porma ng ilong maging ang bibig na mamula - mula at maging mga pisngi. Lahat na ng bagay ay kanyang pinasukan mapasaya lamang ang kanyang mahal. Kuripot siya kung tawagin ng mga taong taga roon sa amin ngunit sa kanyang pagkakuripot ay kanyang namang ipinagmamalaki dahil may paniniwala siya na ang pagiging kuripot ay darating man ang araw ay hindi siya aasa sa sinuman sapagkat ang pera naman niya ang sininop niya. Kuripot man siya hanggang matapos ang kabanata ng kanyang buhay nasa paniniwala pa rin niya na marami mang daing ang madla ay mananatiling pahahalagahan ang pera upang sa huli hindi mahihirapan ika nga nila na hindi nakikilala ang bayani sa salita kundi sa kanyang kilos at gawa. Siya ang aking ama ang nag - iisang bayani sa aking buhay na lahat ay gagawin mabuhay lamang ang anak.