SERSERİ AŞKIM

Hayatta her insanın bir zaafı, bir iptilası vardır. Benim tek büyük zaafimda, niçin itiraf etmemeli.. Aşık olmaktır.Bu zaafımı her gün ki gibi gözden geçirirken anlatamayacağım bir ruh hali bedenimi kaplamış,her türlü düşünce aklımdan geçiyordu. Aradan geçen uzun, yüklü, acı, tatlı bin bir türlü olaylarla yüklü yirmi sekiz yıl kendime yabancılaşmış ım da haberim yokmuş meğer. Yirmi sekiz yıl değerlendirilmişse, az zaman değil. Ama ben o yılları yeterince değerlendirmiş olduğuma inanmiyordum.Her neyse ben edebiyat öğretmeni CANAN DEMİR dim.Ben lise öğrencilerin dertleriyle uğraşan, çevreye pek üstün bir sevgi ve şefkat saçan bir ögretmendim. Fakat ben biraz daha sevimli güler yüzlü, zeki ve bütün acemiliğime beceriksizliğime rağmen kendimi kolayca öğrencilere sevdirebiliyordum.Acaba okula yeni gelen erkek edebiyat öğretmeni nede kendimi sevdirebilecekmiydim..........Ama sadece bu yıl tek şunu biliyordum; geçen sene ki gibi 11/B ile başım dertteydi.