İLK ZAAFIMSIN

Sen benim ilk zaafımsın belkide ilk tecrübem veya ilk yenilgim. Bir türlü ele geçiremediğim kalem.Sen ki benim senelerimi verdiğim adam.Dediğim gibi kırılan insan haline geldim.Ben seni kaybetmemek için ağzımdan çıkacak her kelimeye dikkat eder oldum.Sen benim kaybetmekten korktuğumsun.Bir insanın tesbih tutuşunu bile ezberlemek diye bişey olurmu dersen olur.Gözündeki iki çizgi,güldüğünde kısılan gözlerin ,gülüşün.Bana söylediğin o kadar kırıcı kelime varken orda yazan küçücük sevgi kelimesine muhtaç olur oldum.Adın geçtiğinde sıkışan kalbim mi yoksa ellerimin titremesi mi hangisinden şüphen var.Gittiğin gibi gel demeye korkuyorum ya birdaha gidersin diye, neyse herşeyine eyvallah sen bitanesin.