Sevgili Can. İçimde ne fırtınalar kopuyor bilmiyorsun. Geçmesini beklediğim onlarca iz var. Sana gelip bunları anlatamadığımdan, önce resimlerini çizdim. Sonra şiirler yazdım. Kimseye anlatamadım aramızdakileri. Gözlerim dolduğunda bile silip gülümsedim herkese. Anlasınlar istedim. Seni bana sorsunlar istedim. Ama bundan da çok korktum. Şimdi içimdeki dolmuşlukla 5. Defa hakkımızda yazmaya çalıştığım romanı sildim. Çünkü o zamanın sadece senli olan kısımlarını hatırlıyor ve heyecanlanıyorum. Dayanamıyorum ve bunu yazıyorum sana. Bu ne tam emin değilim. Ama hissettiklerimi bil istiyorum. Ne kadar bilip emin olduğunu bilsem de içimdeki o kimsesizlik itiyor beni buna. Belki birilerine anlatmışsındır ve üzerine 2 bira içip unutmuşsundur. Ben anlatamıyorum. İçemiyorum. Unutamıyorum. Şimdi son kez yazıyorum buraya. Seni her özlediğimde sana değil buraya geleceğim artık. Çünkü ikimizin elinden de ikimiz için bir şey gelmez...