SONUN BAŞLANGICI

Küçücük bir gülümsemeyle mutlu olabilirmiydim?? Mutluydum. Zaten mutlu olmak sevdiklerine gerçekleştirilen bir eylem degilmi? Ne kadar mutlu olabilirim sensiz. Olamazdım. Onun gidişi büyük bir darbe olmuştu. Gitmişti onun bir gram sevgisine hasret kalan ben kapatmiştim kendimi karanlık dünyama. Büyük bir puzzle misali koyduğum parçaların dağılması gibi dağilmisti hayatim. Şimdi kimin gücü yeterdi tekrar parçaları yerleştirmeye benim bile gücüm yetmezken.

O çıktı sonra karsima. SEVEBİLİR MİYİM
Kİ!. Seni unutmak yeni birini sevmek bu duydugum en sacma cümle . Sanirim erken konuşmuştum. Yetti onun gücü yetti dağılmış parçalarımı yerleştirmeye . Sevgiden uzak ,karanlık dünyamdan çıkarmıştı beni. Sevgiyle sevgisizlik arasindaydim onun kollarında. Sevdiğini belli etmez ama severdi. Karışık hayatıma girdiğine bazen pişman bazende şanslı hissederdim. Dengesiz bir çocuktu ama beni severdi. Bende onu sevebilecek miyim??