"Neden buradasın?" Diye sordum aniden. Ve dudaklarının arasından işte yaşamıma milyonlarca yıl ekleyecek sözleri döktü. "Seni deli gibi özlüyorum. Yapamıyorum, nefes bile alamıyorum koduğumun şehrinde. Ya benimsin, ya da... Gene benimsin lan. Bizim hikayemizde vazgeçmek yok Gizem. Sikseler vazgeçmiycez ulan. Seni seviyorum, duysun lan herkes, seni seviyorum!" Kelimesi kelimesine gönlüme işlemiş, sevdiğim adamın dudaklarından dökülen bu sözleri dinlerken bilincim dışında gülümsediğimi hissettim, işte 'hikayemiz' başlamıştı.