Sonbahar Hüznü

Herkesin kaderi bellidir... Sadece sonuca ulaşacağı yolları kendi seçimleri belirler...

Kalp atışları... Hayatın ritmini tutan atışların gerçek hayattaki yansıması yok. O kadar özelki hiç bir ses o sesin yerini tutamıyor, hiç bir şey onun gibi hissettiremiyor. Onu tam anlamıyla yansıtamıyor yaşatamıyor...

İnsanların kalbinin sol tarafında olmasının bir nedeni varmış sevdiğimiz insana sarılınca onun kalbi sağ tarafımızdaki boşluğu doldururmuş şu an yaşadığım o boşluğu doldurmaktanda öte bir şey. Sadece sağ tarafımı doldurmuyordu hem huzur veriyor hem de beynimi birden fazla sorunun dolmasına neden oluyordu.

Heyecanlandım ilk defa Andaç farklı hissettirdi. Benim gibi ama önceki duygularla değil bambaşka şekilde benim hissettim. Elimi hiç bırakmayacakmış hep benim olacakmış gibi. Bu his mutlu etsede birbirimizden ayrıldığımızda gerçek hayata döndüm. Saçma sapan duyguların içine girmiştim kardeşimdi o benim. Sahi ne zamandır bana öyle seslenmiyordu. Ben ona kardeşim dedikçe bu kelimeden olabildiğince kaçıyordu.