Kapalı kapılar arkasında kaldım.Elimi uzattıgım herkez kapattı kapılarını.Sıkıştı ellerim yandı yüregim,söyleyemedim kimselere.Ellerim mühim değilde kalbimi acıtan biri vardı bir yerlerde,vardı ama yoktu yoktu ama vardı.İnsanlar neden hep yok olmak için var oluyor?Demedim,sormadım,sustum!Kızmıyorum kimseye,çünkü tam oldu derken biz güldüremedik aşkı,biz ağlattık mutlu sonları.Sevginin diger anlamıydı ellerin,titremeye yeterdi ismin.Öldürün mezar kazıp gömün beni gözlerine,saklayın yağmur bile dokunmasın tenine.Peki sen sevgi nedir bilirmisin ki?Bilseydin beni böyle terkedermiydin ki?Allahıma kitabıma seviyorum derdin,Allahını kitabını tanıdınmı ki?Şimdi istesem dönermiş,lan kaç defa daha öldüreceksin beni,kaç defa daha diri diri gömeceksin...!İçindeki merve öldü içimdeki binlerce sen nasıl ölecek.Şimdi kan çanagına dönmüş gözlerimle seni son kez görsem,son kez yenına gelebilsem,son kez yaptıklarınla seni topraga gömsem,ikiyüzlüsün şerefsiz hangi yüzüne tükürsem..!Sen beni terketmedin
Eylül, çocukluktan beri anlaşamadığı ve sorunlar yaşadığı Yavuz ile yıllar ne kadar geçerse geçsin hâlâ anlaşamaz. Sürekli başını belaya sokarak nezarethaneye giren Eylül'ü her seferinde polis olan çocukluk arkadaşı Yavuz kurtarır.
Eylül; Senin benimle derdin ne?
Eylül; Polis olmana mı güveniyorsun sen be?!
Eylül; Beni sinir etme Yavuz
Yavuz; Birincisi her adım attığın yerde değilim sen polislerin olduğu yerlerde çok sorun çıkarıyorsun
Yavuz; İkincisi mesleğimin arkasına sığınacak biri değilim Eylül
Yavuz; Başını beladan kurtarabildiğimiz mi var kızım?
***
01.05.2025
#1 polis 06.05.2025