ON EMİR(Ahit Sandığı)

Peygamberleri onlara şöyle dedi: 'Onun hükümdarlığının alameti, size o sandığın gelmesidir. Onda Rabbinizden bir güven duygusu ve huzur ile Musa ailesinin, Harun ailesinin geriye bıraktığından kalıntılar vardır. Onu Melekler taşımaktadır. Eğer inanmış kimselerseniz, bunda şüphesiz sizin için kesin bir delil vardır." Bakara Suresi 248. Ayet

Kudüs -Süleyman mabedi-
Dehlizin içi karanlıktı ağır rutubet kokusundan neredeyse burnu sızlayacaktı.Buraya daha öncede gelmişti hem de defalarca peki o halde nasıl olur da bu her deliğini avucunun içi gibi bildiği tünellerde kaybolurdu? Ya görevini tamamlayamazsa ne olurdu? Şeyhine ne cevap verirdi? Bu düşünceler aklını kemiriyordu.Emaneti son bir kez kontrol etmeyi düşündü elini kuşağına attı ve kutuya dokundu.Ne olursa olsun yeri bulacak ve kutuyu sandığın içine koyacaktı.Böyle buyurmuştu şeyhi ona.Bu karanlık yerde tek başına olmaktan bir an için ürktü ama korkmasına gerek yoktu nasılsa buraya kendisinden başkası giremezdi.Tam da bunları onu gördü.İşte işaret orada duruyordu.Tıpkı binlerce yıl önce de durduğu gibi..."Davut yıldızı"diye fısıldadı artık rahatlamıştı gerisini biliyordu ve ne yapması gerektiğini de.Doğruca işaretin bulunduğu duvara doğru koştu acele etmesi gerekiyordu.Koşarken ayaklarının çıkardığı sesler dehlizde yankılanıyordu.Birden karanlığı bölen bir balta bu koşuşu yarıda kesti dervişin koşan bacakları önce yavaşladı sonra da vücudunu tasıyamaz hale geldi ve olduğu yere yığıldı.Nereden geldiğini bile göremedi hatta ne olduğunu bile anlayamadığı balta tam alnına saplanmıştı.Karanlık dehlizde yeniden ayak sesleri duyuldu ama bu sefer başka birine ait olan ayak sesleri...Tamamen siyahlar içindeki yüzü olmayan adam Filistinli Abdullahın üstüne eğildi ve kuşağında sakladığı kutuyu alıp sakin ama dikkatli