13 yıl önce. Annem ve babamın boşanması ardından, 5 yaşında psikolojisi bozuk bir çocuktum.
Annem sinir hastasıydı. Beni hep Adanaya, ananemin yanına yollardı. Bana çalışıyorum derdi ama biliyordum. Doktora gidiyordu..
...
Görmeyeceği şeyler görüp geçirmiş, hep acı çekmiş bir kızdı Buğu Kainat Çağlayan.
Tek istediği mutluluktu. Birazda olsa mutlu olmak.
Annesi sayesinde bu yaşına kadar hiç sevgilisi olmamıştı. Belki aradığı mutluluğu aşkta bulurdu.
Onu koruyup, kollayacak birisi sadece. Verdiği değeri hak edecek, belkide onu, ondan daha çok sevecek biri.
Bulabilecek mi?
Varmıydı öyle biri?