Στο τέλος ολα θα πανε καλα

~Πάντα πίστευα πως δεν είμαι για σχέςεις,προτιμούσα μια ζωή μόνη παρά με κάποιον δίπλα μου..μου άρεςε η ελευθερία.Να ντύνομαι όπως θέλω,να πηγένω όπου θέλω και να διασκεδάζω με την παρέα μου...Αλλά πάντα επίσης πίστευα πως όλα αυτά προέρχονται από τον φόβο μόνο και μόνο μην πληγωθώ.Δεν ήθελα κανένα αγαπημένο μου πρόσωπο να με δει να κλαίω...πόσο μάλλον για ένα αγόρι που στο κάτω κάτω απλά θέλει να παίξει μαζί μου.Βασικά έτσι νόμιζα πως πίστευα μέχρι την ημέρα που τον ξανά είδα...~