.•Karanlığın siyah,
Ateşin beyaz tonu.•°o
Onlar uzun zaman önce siyah sarmaşığa hapsolmuşlardı.
Küçük umutlara tutunup hayata bağlanmak onların işiydi.
Geçmişin izlerini kapatmaya çalışırken, karanlığa saplanmışlardı.
karanlıktan çıkıp aydınlığa kavuşabileceklermiydi?...
Geçmişin içinde umut ışığını bulmaya, izleriyle başa çıkmaya hazırmısın?
-------------------------------------------------------
"Çocuk artık nefes alamıyordu,lanet olsun ki durmak zorunda kalmıştı.
Son kez baktı o içinde kaybolduğu,çözüldüğü mavi gözlere bir daha bakamayacaktı derin derin o masum bakan gözlere
Kaybolmayacaktı mavi irislerde."!!!
***HİKAYEMİZ BAŞLIYOR***
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."