Egoist Herif

Kesit :

"Zamana bırakalım Ayaz." başımı ona çevirdiğimde yüzündeki acıyı her hücremde hissettim. Gözlerimin içine baktı. "Sensiz kalacak bir saniyem bile yok Arya." burukça gülümsedim. "Kendime gelemiyorum , zaman lazım." Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "O zaman ben sana gelirim." İçim titredi. Babamın beni bıraktığı geceden beri ilk defa hayal kırıklığının yakıcılığını tüm bedenimde hissettim. Oysaki çok güçlü bir kızdım ben. Ailem gittiğinde de yalnız kaldığımda da seneler devrildiğinde bile yıkılmamıştım. Şimdi bu çocuk... Beni yıkmıştı , bir kere güvenimi yıkmıştı. Ben bir daha nasıl güvenebilirdim ki ? Ben bir daha nasıl inanabilirdim ? "Sana bir daha güvenemem." sımsıkı tuttuğu kolumu tek hamlede çektim ve gözlerine baktım. "Bir daha olmaz Ayaz. Bir daha güvenemem." kelimeleri sessizce kulağına fısıldayıp emin adımlarla uzaklaştım. Bedenim çok yorgundu. Ruhumdaki yaralar tüm hücrelerimi ele geçirmek için savaş verirken derin bir nefes aldım. Bu da geçer dedim içimden. Hem neler geçmedi , neler gitmedi ki ?