Ατελείωτες Πόρτες

Κανένας δεν εκτιμάει πραγματικά αυτά που έχει μέχρι να τα χάσει.
Θυμάσαι;
Τότε που ήσουν μικρό παιδί και πετούσες τα παλιά σου παιχνίδια και μετά τα ζητούσες πίσω αλλά το σκουπιδιάρικο είχε ήδη περάσει από το σπίτι σου και είχε πάρει τα σκουπίδια και ήταν πια πολύ αργά;
Θυμάσαι;
Ο Γιάννης πάντως θυμάται αυτές τις στιγμές πάρα πολύ καλά.
Από οχτώ χρονών μέχρι και τώρα που είναι δεκαέξι άρχισε να χάνει όλους τους ανθρώπους που αγαπούσε και που δεν είχε εκτιμήσει όσο τους άξιζε μέχρι που ήταν πια πολύ αργά.
Ένιωθε πως πια δεν θα μπορούσε να αντέξει όλες τις ενοχές και την θλίψη που κουβαλούσε μέσα του, έτσι αποφασίζει να βάλει ένα τέλος σε όλο αυτό.
Αποφάσισε να αυτοκτονήσει.
Πριν όμως να το κάνει αυτό πηγαίνει έναν περίπατο στο δάσος που συνήθιζαν να κάνουν βόλτες αυτός και ο αδερφός του όταν ήταν παιδιά.
Ξαφνικά κάτι που ήταν κρυμμένο πίσω από τα δέντρα και τους θάμους πετάγεται και του επιτίθεται.
Μετά από αυτό ξυπνάει μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με κάποιον πεσμένο ανέσθητο στο έδαφος δίπλα του.
Τα μόνα πράγματα που υπάρχουν μέσα σε αυτό το δωμάτιο είναι μια λάμπα πετρελαίου και ένα