Ana Caddenin İlâhlarından ; ENGİNAR

Verdiğin sözde durmamak "şık" bir durum değil. Çarşamba yayınlanması gereken yazı perşembeye kaldı, üstelik duyurusu yapılmasına rağmen. Fakat geçerli bir sebebim var, en azından benim için. Son bir-kaç yıldır İskandinav Polisiyesine duyduğum ilgi bu gecikmenin baş "müsebbibi"dir.
Henning MANKELL'in polis müfettişine duyduğum hayranlık çok taze ve yeni başladığım "Huzursuz Adam" adlı roman pek çok şeyi unutmama sebep oldu ki, buna sorumluluklar da dahil.
Çok içen, çok yiyen ve de depresif polisimiz Kurt Wallender, kitabı elimden düşürmedi. Kuzey ülkelerinin, soğuk, karanlık, kasvetli havası polisiye hikâyeler için bulunmaz bir nimet. İyi konu seçimi, akıllı kurgu ve güzel anlatım da işe dahil olunca, bizlere keyfini çıkara çıkara okumak düşüyor. Tıpkı benim yaptığım gibi. Neyse aslî konumuza dönelim isterseniz...

MUTLU AZINLIĞIN SEBZESİ

Sağlıklı olan hemen her yiyeceğin lezzetsiz olduğuna dair kuvvetli bir kanaat var ki, doğrudur. Fakat enginar söz konusu olduğunda, bu görünür-görünmez kural bir anda alt-üst olabiliyor. Çünkü enginar diğer sağlıklı sebzelere, lezzetiyle tur üstüne tur bindirebiliyor. Buna rağmen ülkemizin önemli bir bölümü maalesef enginarı tanımıyor. Bir kaç büyük şehir dışında sadece Ege mutfak kültürünün hakim olduğu yerlerde baş tacı ediliyor.
Sağlıklı dedik, peki neler içeriyor, biraz da buna bakalım; karbonhidrat, vitamin, protein ve mineral deposu. Karaciğerin sarsılmaz dostu. Yılda hiç olmazsa bir kez karaciğerimiz bayram etsin diye tüketmemiz elzem. Yağ oranı çok az olduğu için diyet yapanların vazgeçilmezi. Kandaki üre ve kolesterol miktarını düşürdüğü için kalp sağlığına iyi geliyor. Vücut hücrelerini yenileyerek yaşlanmayı geciktirmesi ayrı bir güzellik. Şimdi sorum şu: enginardan uzak kalmak ne kadar "sağlıklı", cevabını siz muhteremlere bırakıyorum:)