Kör Anka Kuşu

Deniz sularının karalara çekildiği; güneşin buz tuttuğu gecede, misafirine kucak açtı tüm samimiyetsizliği ile dünya. Ecelinin boynuna doladığı ip sıkılaştı ve dilhun kız ana rahmine kör düştü. Hikayesi onun göremeyişi değil, karanlığı benimseyişi olacaktı.

Yağmur düşmez, sevgi bilmez bir kalbi vardı karnını kızına ev eden kadının. Ne yazık... Vaveylaları kurutmuştu kalbini, çilekler çürütmüştü. Kızından sonra ise yeniden, küllerinden doğmuştu merhamet ve sevgi. Kızı da tekrar doğabilecek miydi?

Geçmişiyle ağırladığı huzur ismini seçti kızın,
Anka... Küllerinden yeniden doğup yeni hayatında bütün renkleri, bütün çehreleri ezberlemesi için bir umut olarak dünyaya geldi.

Kör bir kız, kalbini önce alevlere
teslim etti. Ardından ise orada beş güzel insan
var etti.