To już dwa lata. Dwa lata od czasu, kiedy ostatnio widziałem rude włosy, słyszałem jej śmiech i patrzyłem w oczy tak pełne miłości. Kiedy o niej myślę, czuję tylko bezsilność i smutek, bo nie mogę nic zrobić. Jestem słabym człowiekiem, nic nie wiem. Nie wiem, czy ona żyje. Nie wiem, czy mnie nadal kocha... Wiem tylko, że ja ją zawsze będę kochał. Nie ważne czego się dowiem. Tak strasznie chcę odnaleźć Sophie. Przytulić ją, wyszeptać „witaj w domu". Każdego dnia. I nie zapomnę o niej, będę o nią walczył, chociaż jeszcze nie wiem jak. story idea by @naeblue