Gözlerimden yaşlar süzülürken şu kelimeler dökülüverdi dudaklarından ; Geçmişten kalan izlerim var benim Defne.Kolay kolay kapanmayan yaralarım,ihanete uğramış kalbim,yerle bir olmuş güvenim,pişmanlıklarım ve hayatımda tek masum olan şey sen varsın.Seni üzdüğüm o günlere lanet olsun. Gözlerinden akıttığın inci tanelerinin sebebi olduğumu , kalbini her seferinde kırdığımı biliyorum.Ama artık o kalp benim yaşama nedenim .Beni affetmeni isteyemem senden ama , kalbinide yanında götürme... Ben baransız yaşayamazdım ki zaten, bu beden gitse bile bu kalp hep onunla kalacaktı. Pişmanlık akan gözlerindeki yaşları silip ,sevdiğim adama sımsıkı sarıldım.Ağlamam geçtiğinde ; +Unuttun mu adam " acıtsada koparmamaktı , yaksada bırakmamaktı aşk"dediğimde daha sıkı sardı kollarıyla beni,bırakırsa sanki kaybedecek gibi...