Yalnizliginla ve anlasilmamayla mücadele ederken,once küser beden ,icine kapanir. Yalnizlik iyidir aslinda,insana kendini tanima fırsatı yaratir. Zamanla sahte dostlardan,yalanci kisiliklerden uzaklasirsin. Dost,düşman belli olur. Insan kendi kendini rehabilite etmeli bence bazen. Ruhun detoksu diyorum ben buna. Kabuguma çekilir, kendimi dinlerim. Kimler var hayatimda ,kimler gercekten olmazsa olmaz. Kimi gercekten seviyorum,kimi ortam gereği, bunu düşünürüm. Sonra mesafemi koyar yoluma devam ederim. Askta da böyle. Durup dinlemek lazim,hem kendini hem onu. Kendini onun yerine koyup,kantarin topuzunu ayarlayacaksin. Seni kaybetmekten korkmuyorsa,her firsatta uzup canini sıkıyorsa yanlis birseyler var demektir. Seven adam sevdiginin gözündeki bir damla yaşa dünyayı atese verendir. Aglatip,inleten değil. Egosunu beslemek yerine yol vermek lazim o zaman. Her geceyi sabaha kavusturup,doluyu dolduramayip,boşu yetiremiyorsan salivericeksin iplerini. Her kadin bir ANKA KUŞU dur çünkü..
"Bir şeyleri anladığını anlarsa..." diye fısıldadı, dışarıdan bakan biri için şu an ayak üstü bir ön sevişmenin içinde gibi görünüyorduk. "Seni öldürür." diyerek beni daha sıkı sardı. "Ölünü de kimse bulamaz."
"Sizden korkmuyorum."
"Beni öp."
"Ne?" diye sordum, bir hıçkırık gibi çıkan sesle.
"Beni öpmen gerek."
"Anlamadım?"
Kendinden emin, arzu doludan ziyade bir plan dahilinde, gözleri arkamdaki şeyi görmenin verdiği kor ateşle alev alev yanıyordu sanki. Kalbim yerinden fırlayacak gibi atmaya başladı, kanım bütün vücuduma bir savaş açar gibi hücum ediyordu.
"Elinde bir silah var." dediğinde bana bakıyordu. "Bir şeyleri anladığını düşünürse tek yapacağı kafana sıkmak olur." diye fısıldadığında burnunu burnuma sürttü. "Beni bu yüzden öp."
Yetişkin içerik, bilginize❗️
İlk yayım: 12.02.2016