
Yağmur, kimse ondan daha iyi gözyaşlarını saklayamazdı. Her yere vuruşundaki o damlalardan çıkan ses adeta çığlıklarımı yutuyordu. Pişman mıyım bilmiyorum? Kaybettim. Bir yerden sonra kaybettiğimi hissetmiştim. Aşk olarak nitelendirilen şey şimdi kocaman bir acıya dönmüştü ve ben durmadım. Ulaşırsam elini tutarım sandım. Ona ulaşana kadar çok yaralar aldım ve fazlasıyla kalpsiz ve kötü oldum. Uçurumun kenarına doğru ilerledim oraya atlamak beni öldürmezdi. O uçurum geçmişimle yüzleşmenin bir yoluydu ve ben kendim de o cesareti asla bulamadım. Öylece bakakaldım. Onu izlemek ruhuma acı veriyordu, o acıyı severdi, acının sebebi o acıyı severdi. Necef'ti, karanlık bir çukur. Gerçeğin başladığı hayallerin bittiği insan.All Rights Reserved
1 part