Küçük yaşta hayata tutunabilmek nasıl bişiydir? Tek başına,geride bıraktığın bir annen olmadan? Anne kokan bir evin olmadan... Benim parmaklarım kalem tutup, gözlerimin içinin gülmesi gerekirken, neden ellerim akıttığım gözyaşlarımı siliyor? Annem neden beni burada tek bırakıp gitti? Beni hiç sevmemişmiydi? Giderken sadece "Özür dilerim oğlum" demişti. Beni bırakıp özür dilemesi ne anlama geliyor? Bu küçük yaşta bu soruların cevabını nerden bilebilirdim ki ben? Bana bir oğlum dese dünyanın en mutlu çocuğu olurken şimdi elinden şekeri alınmış bir çocuk gibiyim. Hoş çok büyük olduğum söylenemez, daha on yaşındayım ve anlamadığım bir şekilde bu koca kapıda duruyorum. Ne kadar sonu bitmiş bir hayata başlıcak olsamda kimseye karşı kendimi ezdirmicektim. Benim için acı çekmek bu saatten sonra bitmiştir. Küçük yaşta benden aldıkları çocukluğum büyüyünce başlarına çok dert açacak,önce annem, sonra bana zarar vermeye çalışan her kim olursa. Bu masum çocuğu siz öldürdünüz. . .