Yine aldı kemanı çenesinin altına. O yumuşak ses ruhumu öyle bir okşardı ki. Mırıldandı kısık bir sesle. O an kendimi tutamadım, eşlik ettim ben de sesine. Dünya durdu, zaman durdu. Sadece seslerimiz keman eşliğinde dans ediyordu. Kaşları çatık bir hale büründü. Aldırmadım, devam ettim. Çünkü biliyordum, ben ondan vazgeçmezdim ama ben üstüne gitmesem ısrar etmezdi benim üstümde. Olsun, üstelerdim ben de. Umut mu kalmamıştı sanki bu dünya içinde?