Tatlı acı düşler parkı

Uykusuz bir gecenin rahminden çıkıp, ışığa bağırmak gibi çocukluğum. Kanadı kırık bir sinek gibi emiyorum içimdeki uslanmaz güdüyü, kırmızı bir koku siniyor lambalara, ben nereden geldim? İçimi kemiren saatler uykularımı kaçırıyor. Rahmim de aynı notaya basan piyano tuşlarından, uçurumlara düşüyor yuvarlanan şarkılarım. Küçük bir bebek gibi ağlıyor karşımda, bu hikayeye fırlatılan en büyük kazığım ve ayaklarımın ucunda büyüyen adımlarım uzaklaşıyor. Belirsiz hayatın bitmeyen romanını, sonlandırmaya hevesli bir nokta gibi tekrarlıyorum sonsuzluğun labirentini...

burası zehirli sarmaşıklar bahçesi, kollarıma hapsolan ruhumu, serumların aptal sakinleştiricileri ziyaret ediyor.. Sağlıklı mikroplar ve mor gezegen kırıntıları; Rutin davranışların dışında bir deliyi andıran iki boyutlu pandomimler çiziyorum aklımdaki kağıtlara, siyah çamların arasında duran beyaz bir çizginin görünmez kapısı gibi... Karaladığım kelimeleri içime kusuyorum. Çöplük bir dünyanın yalan mutluluklarına karışıyor anlamsızlıklar.. Kanımda yürüyen trenlerin vagonlarında organlarımın katledilişini izliyorum... ütopyalar ülkesine kesilen eski biletlerden koleksiyonlar sakladım kendime...

senin için çıldırıyorum diyen siyah kanatlı bir adam, geçmişime saplanan parlak bir bıçak misali boynuma yapışıyor. Kasıklarımda aşkını büyüttüğüm kalbi delik bir bebeğe hayat veriyor.

Daha fazla dayanamayıp konuşmaya yelteniyorum

Sen fazla gerçeksin. Yaşamla kurduğum gerçeklikten şüphe edeceğim neredeyse, bu acı fazla gerçek bayım... Önüme sürpriz bir aşk topu gibi fırladınız.