SON DÖRDÜN(Bir Başlangıç Öyküsü)

Ne sen Leyla'sın ne de ben Mecnun.
Ne sen yorgun ne ben yorgun.
Kederli bir akşam içmişiz hepsi bu.

Adam şair gibiydi kız anlamadı.
Kız yaralıydı adam anlamadı.

Böyle başladı onların hikayesi. İkiside anlamadı birbirlerini ama sevdiler.
Hep sonradan geldi akılları başlarına.
Canları yandıkça, aşkları alevlendi.
Ya çok erken ya da çok geç kaldılar.
Kız toprağa düştüğü an ilkbahar gelirdi ama kız sonbahara aşıktı.

Birden kendini onun evinde bulsan nasıl olurdu ? Ya da peşinden devamli senin hayatını mahfedecek notlar yazılı çiçekler gönderen birisi ? Hasta olduğunu bile senden önce öğrenen bir kişi ?
Ya bu engamede aşık olursan ? Ya ona aşık olduğunu çok geç fark edersen ?
Bize bunların cevabını sadece Cemre verebilir.
Cemre ürkek, yaralı, ve ölümcül bir hastalıklı.
Payiz ise onun kahramanı.
Ya çok güvendikleri daha bebekken onun hayatını mahfettiyse?
Ay ilk dördünlebaşlar son dördünle biter.
PEKİ YA SON DÖRDÜNE GELİNCE ?
Daha mı güzel gelir gözüne yoksa daha ürkütücü mü ?
Bunun kararı size kalmış.
İyi okumalar