Artık herşey canımı yakıyordu. Hiçbir şeye zerre tahammülüm yoktu. Hepsinin sebebi. Yanlış seçim... Ben 18 yaşında çok yara almış bir kızım. Çok abartılıcak bir özelliğim yok. Çok güzel değilim. Çok zeki değilim. Çevremde popüler değilim. Amk kimseyi kırmak istemediğim için hep üzülen biriyim. Bu olaylar benim yaşantımdan kareler. Ailemin 2. Çocuğuyum 14 yaşıma kadar el bebek gül bebek büyüdüm. Hayata hep toz pembe bakardım. Taki 14 yaşıma kadar. Herşeyin aslında toz pembe olmadığını hayatın ve insanların çok acımasız olduğunu öğrendim. İlk başta abimin ölümüyle kimsenin şu koduğumun dünyasına kazık çakmadığını gördüm. Sonra annemden daha yakın teyzem sonra yol göstericim karanlığıma ışık olan dedem. Derken birdaha geri gelmiycek en güzel yaşlarımda ölmeyi diledim. Ve bir gün... Hiç ummadığım anda beklenmedik bir zamanda ve hepimizin nefretle mecburiyetten gittiğimiz. Genellikle pek bi boka yaramayan yerde aşık oldum :)All Rights Reserved