"Bir gün Jane," parmağı havada umutla asılı kalmıştı. Gözleri kısık, dudakları incecikti.
"Bir gün bu cehennem çukurundan kurtulacağım."
Sigarasından bir duman daha çekti. Yavaşça, zevkini çıkara çıkara ciğerlerindeki zehri havaya saldı. Milim milim her hareketini izlerken, onun güzelliğine bakmaktan hiç sıkılmıyordum.
Gözlerini bana çevirdi, yüzünde ilahi güzellikte bir gülümseme yayıldığında beni yanına çekerek çimlere uzandırdı. Yıldızlar ona inat parlıyordu.
"Sende benimle birlikte geleceksin." Alnıma yumuşacık bir öpücük kondurdu. "Ve o zaman kimse bizi durduramayacak."
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?