Baba..

Herkes telaşla bi yerlere koştururken, günün karmaşasında
o alabildiğine yavaş ve bitkindi. Dizlerinin kendini daha fazla
taşıyamacağını hissetti ve neden sonra oturmak istedi.
Etrafında güzel bi park ve salıncaklarında cıvıl cıvıl sallanan,
kaydıraklarından kayıp eğlenen çocuklar aradı. Belki de
yalnızlığını bi parça unutmak içindi bu arayışları. Çocuk
sesleri duymayalı o kadar uzun zaman olmuştu ki bi an onu
düşündü. En son, bayramda çocuklar şeker ve harçlık
istemek için geldiğinde duymuştu çocuk seslerini.
"Bayramdan bu yana bi hayli zaman olmuş." dedi kendi
kendine. Gözleri sokaklarda çocukları aradı. Neden bu
kadar özlemişti şimdi çocukları? Neydi çocuklarda kendini
bulduğu? "Çok değil bi kaç sene öncesinde" diye iç geçirdi.
Bi kaç sene öncesinde kendi de ele avuca sığmayan hayat
dolu, hayata meydan okuyan biri değil miydi? Özlem mi
duyuyordu geçmişine, bi hesaplaşma mıydı bütün bu
düşünceleri; ayırt edemedi. İçindeki çocuk sönmüş, kendini
bulutlarla birlikte göğe bırakmı