Zaman Kaybı

Dar sokakta nefes nefese kalmıştım gözüm kararıyordu. Kafamı kaldırıp baktığımda çoktan kaçmıştı. Derin bir nefes alıp telsizle irtibata geçtim. Fırça yemiştim. Ailemin kimin tarafında öldürüldüğünü öğrenmem lazımdı. Yorulmuştum. Yüreyecek halim yoktu. Arkama baktığımda Dienanında nefes nefese kaldığını gördüm. Yanıma geldiğinde yüzünde masum bir o kadarda üzüntülü duygularını sezebiliyordum. Dizlerimin üstüne çöktüm ve yeri yumruklamaya başladım.
Sol gözümden kan yanağımdanda çeneme kadar süzüldü. Gözümün acısımı yoksa ailemin katillerinimi kaçırdığımamı üzüleyim bilemedem. Başımdan o kadar olay geçmiştiki tek umut veren Dienaydı yeniden derin bir nefes aldım. Ayağa kalktım Dieanya bakarak hadi ZAMAN KAYBIMIZ yok dedim ve dar sokaktan çıkmaya başladım. Artık yeni bir hayat vardı önümde. Bu benim Hikayem Ferdinand Cremlin.