Ik ben Clara. Ik heb geen fijne jeugd gehad en zit al sinds ik mij kan herinneren in een tehuis. Ik ben nog nooit zelf bekeken, ze krijgen natuurlijk eerst mijn dossier te zien en niemand wil natuurlijk een probleemkind. Maar tijdens de adoptie uren (de momenten dat ik mij moet verstoppen dus), hoor ik plotseling dat mijn naam wordt omgeroepen. Zou het? Zou het echt? Is het echt mijn beurt!? Kalmeer! Kalmeer! Hoogtwaaschijnlijk iemand die mijn dossier nog niet heeft gezien. Maar misschien is het echt zo ver, eindelijk! ~Ik ga als het boek volledig is beginnen te editen. Ik hoop dat het boek jullie gaat bevallen! Kusjes