"Karanlığa Hapsolmuş Ruhun,Aşk'la Başlayan Aydınlığın Hikayesi."
İmer,henüz onyedinci yaşında devlet okulunda okurken,babasının lüks içinde yaşayan yeni patronunun yanında çalışmasıyla,hayatı tam anlamıyla sil baştan yazıldı.
İmer okuma hayatını özel okulda devam ettirirken tehlikeli,sırlarla dolu karanlığa bürünmüş bir kutu misali olan Aras'ı bir mıknatıs gibi kendine çekerken,her belanın ardından başına gelecegini bilsede Aras'a asla boyun eğmez ve S
ospopat Manyağın tüm ilgi odagı olur.
İmer karanlık kutuya hapsolup yok mu olacak?
Yoksa yavaş yavaş aydınlatıp içinde Aras'ın taş gibi donan kalbinin tek sahibimi olacak?
"Bu okula geldigine pişman olacaksın Asi kız.
Ruh hastası."
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."