Qış...

Çilçıraqlı amma bir o qədər də boş olan Bakının küçələrində səbəbsiz addımlayırdım...məqsədsiz. Gecənin qaranlığına qarışmışdım. Dəlisov qışın soyuğunda uzun plaşım dostum olmuşdu. Hara getdiyimi bilirdim, amma niyə getdiyimi bilmirdim...sadəcə can atırdım dənizə. Özdə bu soyuqda. Yox yox, əlbəttə ki fikrim dənizin qoynunda yox olmaq deyildi. Sadəcə beynimin pasını təmizləmək istəyirdim, tənhalığımı unutmaq istəyirdim sadəcə. "Imdad" deyəcəkdim dənizin sonsuzluğuna, "məni xilas et" deyəcəkdim. Qaçacaqdım bir neçə saatlıq məni tək qoyanlardan. Ama...ama sonra darıxacaqdım, yaş gilələnəcəkdi gözümdən. Deməli denizdəmi kömək etməyəcəkdi mənə? Bir neçə saatlıq rəfiqəm olduqdan sonra, o da mı atacaqdı məni...? Dayandım. Gecənin qaranlığında addımlarımı saxlayıb göydəki saysız ulduzlara baxdım...kömək dilənmək istədim. Ama yox onlar da mənə kömək etməyəcək... Gedirəm, gedirəm tək dostum olan bir rəf dolu kitabımın yanına... 05.30.2016 20:38