ANNEM

Üzüldüğümde bana moral veren,keyfimi yerine getiren birtanem annem. karanlık dünyamın ışığısın sen.... O gün arkadaşlarımla birlikte dışarı çıkmıştım,eve biraz geç geldim geldiğimde annemin telaşlı bir şekilde kendi kendine konuştuğunu duydum şöyle diyordu :
Ah ahh nerede kaldı bu kız, saat kaç oldu.
Odaya girdim ve anneme dönerek şöyle söyledim :
Ne olsun anne,arkadaşlarla dışardayım bu kadar abartma artık büyüdüm ben !
Annem sustu ve yatmak için odasına geçti bende üstümü çıkartarak yattım. Ertesi sabah günlerden Pazar idi süpürge sesiyle irkildim ve odamı süpürmekte olan anneme şöyle söyledim :
Off anne off sabah sabah bu ne ses uyumakta yasak oldu
Annem cevap verdi :
Kızım uzun zamandır temizlik yapmıyorum,yarın eve misafirler gelecek böyle karşılamak olur mu hiç ? Hadi sende gelip yardım et bana, çok yoruldum.
Sinirli bir şekilde anneme bağırdım,ve ekledim :
Sabahın bu saatinde uyandığım yetmiyor mu ? Dedim.
Ardından yorganın altına girerek uyumaya devam ettim...