Benim adım Hera Aksoy.18 yaşındayım. Ben daha 8 yaşındayken beni kaçırdılar. Benim yaşımda birsürü çocuğu ailesinden kopardılar ve bizi hergün eğittiler. Dövüş,silah,koşu,voleybol,futbol,basketbol,tenis,yüzme,almanca,fransızca,ingilizce,rusça,italyanca,çince ve japonca. Bazılarımız bu ağır şartlarda yapılan eğitimlere dayanamayıp intihar etti,kimimiz de kaçma girişimlerinde öldürüldü.Bize hergün duygularımızı kontrol edebilmemiz için işkence çektirdiler,karşımızdakilerin duygularını ve düşüncelerini anlamamız için adam öldürttüler. Onlar aramızda en güçlü adamı arıyorlardı. Bu çocukların arasında benim en yakın dostum yağız vardı.
İkimizde şu ana kadar dövüştüğümüz rakiplere mağlup olmamıştık.
Ben 15 yaşına geldiğimde ekipte hic kız kalmadı ve artık beni erkeklerle dövüştürmeye başladılar. Ancak ben hala kazanıyordum. Kaybedenleri
götürüyorlardı. Bir daha kimse onları görmüyordu.Sonunda ekipte sadece Yagız ve ben kaldık.
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022