BİR YANDAN KORKUYORDUM SESSİZ VE TEK KALMAKTAN... umutlarımı kaybetmekten ama bana korkularımla yüzleşmeyi o öğretmişti. bazen fotoğraflarına düşen göz yaşlarımın suçu ne diye soruyorum ama kimse umursamıyor. yani benim korkularım sil baştan başladı en büyüğünden en küçüğüne...tam bir ay tam bir ayy ... annem odaya girip yeter artık nedir bu halin kendine yazık etme(acırcasına) ve beni aynanın karşısına çekti bir kere kendine bak dedi umursamayıp beni yalnız bırakmasını istedim(biraz sertçe)ve tekrar göz yaşlarım yanaklarımdan süzülü verdi...ama hep dediği bir şey vardı yıkılma ve asla yıktırma...Todos los derechos reservados
1 parte