~Dengesiz Herif & Asi Hatun~
Bir tarafta hayatının baharındayken annesini kaybederek mavimsi olan hayatı siyahlara bürünen Azra.
Bir tarafta hayattan bezmiş, babasını, kendi babasını öldürmek isteyen Pusat. Evet, bunların hayatları aynı olabilir ama ya, karakterleri?
Birbirine zıt iki taraf. Nasıl bir mıknatısın zıt kutuplarının arasında bir çekim varsa; Bunların kaderi de öyle. Bu çekime ortak olmak ister misiniz?
-Gülmeni ölüm görse, ölüm bile gülümser be adam.
-Zıt kutuplar birbirini çeker sakın unutma!!
KESİT:
"Ne demek istiyorsun Pusat?"
"Güzelim, güzel günler hayal edilmeyemahkumdur..." dedi umutsuzca. Gözlerimden akan bir damla yaş ve umutsuzluk içinde boğulan sessiz bir hıçkırık...
"Ağlama güzelim, belki hayat bize güzel yüzünü gösterir. Ah be hayat, senin o güzel yüzünü görmeden ölmeyeceğim." dedi.
Ben de umutla, "Pusat senin ağzından çıkan her söz yemindi değil mi?" dedim.
Gözlerim bir kırıntı umut arıyordu o doyulmaz gözlerinde...
Sevmediğiniz yüzünü dahi görmediğiniz bir adamla evlenmek nedir bilir misiniz?
"Abi yapma kurbanın oluyum!"
Ağlayan gözlere abime baktım, baba yarıma en değerlime.
"Ben diyeceğimi dedim, iste yada isteme Azad'la evleneceksin Evin."
...
Mutfağa girip elerimi tezgaha yasladım. Arkamda hissettiğim kara gölge ile kaşlarımı çatıp arkamı döndüm. Uzun boylu, kumral özenle şekillenmiş saçları, yeşil ormanı andıran gözleri ile karşımda duran adama baktım.
"Ne işin var senin burda?"
Elerini cebine koyup rahat bir ifadeyle parmak uçlarında yükseldi.
"Müstakbel karnımı görmek istemiş olamamı?"
Sinirle burnumdan soludum.
"Ben senin o tanıdığın kızlara benzemem bir tane çarparım ağzının üstüne!"
Yeşil hanelerini kısarak baktı yüzüme.
"Bu sözlerini sana yerdireceğim zamanı iple çekiyorum Ceylan gözlü."
Sonda kullandığı hitapla dudaklarımı yaladım. Gözleri dudaklarıma kayınca vücudum gerilmişti...
(İmdadım kitabımı okuduktan sonra bu kitabıma okumanızı tavsiye ediyorum kafanızın karışmaması için.)
Evin ve Azad
(kurgu; yetişkin içerik bulundurur.)