Melekler Nurdan,
Şeytan Ateşten,
Adem Topraktan,
Havva ise Adem'in bir parçasından yaratıldı.
Adem kimdi?
İlk örtünen, ilk unutan, ilk hatayı yapan, ilk tövbe eden, ilk acıyı yaşayan kısacası o ilk insan ve bütün insanlığın atasıydı.
Yaradılışımız gereği birbirimize aitliğimiz belliydi. Buna rağmen içimizde bir yerlerde nur ve ateş tohumları oluşması için ekilmişti.
Başlangıç ve bitiş noktamız aynıydı. Peki ya yaşadıklarımız ..?
Ben Bahar eminim ki Arden hiçbir zaman beni sevmeyecekti.
Başlangıcımız yetiştiğimiz toprağa kadar dayanan bu hikaye için bir son yoktu.
Biz Adem ve Havva değildik. Birbirimizden uzak durmamız için birçok neden olan iki basit insandık.
Ben Bahar. Babam Hakkı'nın yaramaz kızı Annem Biricik'in ise kopyası...
Ezik bir kız ve zengin bir erkek diye başlamamız bizi farklı yapmayacaktı. Tam da bu yüzden o Arden oldu bende Bahar...
Yutkunarak dibimdeki bedenini görmezden geldim.
" Uğraşma benimle yüzbaşı." Gözlerim dudaklarına kayarken, elimin altındaki çıplak tenine tırnaklarımı bastırdım.
" Ya uğraşmak istiyorsam?" Gülümsedim. Altındaki bedenimi hafifçe kaldırdığımda,
Alaylı ifadesi dağıldı.
" Uğraşırım seninle o zaman." Gür bir kahakaha attı. Salonda yankılanan kahkahası darmaduman ederken öfkeyle yüzüne baktım.
" Bu şekilde mi sayın savcım? " Gözlerim karardı. Elimin altındaki bedenine bacaklarımı dolayarak ensineden başını kendime çektim. Ateş gibi yanıyordum.
" Bu şekilde yüzbaşım." Dudaklarımı dudaklarına bastırmamla dona kaldığını hissettim. Karnında gezdirdiğim elim karnının içeriye çökmesiyle parmaklarım da içe kıvrıldı.