Ay'ın Karanlık Yüzü

İnsan bazen kendini boşluğa düşmüş gibi hisseder. Tutunabilecek bir dal arar etrafında... Ama bulamazsa karanlıktan çıkabileceği bir aydınlık... O zaman anlar karanlığın içinde kaybolduğunu... Aydınlık neden bu kadar uzak bize.
*
'Karanlık bir sokakta arkama bakmadan kaçıyorum. Daha ne kadar kaçacağım ondan... "Rahat bırak beni." diye bağırdım. Sesim sanki bir ok misali sokakta yankılandı. Hala koşuyordum. En sonunda ayağım bir taşa takılıp yere düştüm. Yerimden doğrulmak istesem de nedense yapamıyordum. İşte bulmuştu beni.
*
'Aydınlık hiç bu kadar karanlık olmamıştı... Aydınlıkta olan insanlar neden karanlığa çekilir kolayca... Bizi nasıl etkiler karanlık...
"Yine güzel birgündü. Ama bugün diğer günlerden daha farklıydı. Okulda ilk gündü.
Sınıfa girince sanki sınıfta bir farklılık vardı. Yerime oturdum ve hocanın gelmesini bekledim.
Hoca derste yine sıkıcı şeyler anlatırken bir anda kapı çaldı. İçeriye bir kız girdi. Bu kızı bugüne kadar hiç okulda görmemiştim. Kız kısaca adını söyleyip sınıfta gözlerini gezdirdi. Ama malesef yanı dolu olmayan tek kişi ben olduğum için benim yanıma oturdu.'
***********
İşte şimdi başlamıştı hikayemiz... Ama ben nerden bilebilirdim ki onun karanlığın ta kendisi olduğunu.....

Arkadaşlığın, karanlığın bile içinde aşkın olabildiğini anlatan bir kitap.
Ne zorluklara karşın hayata tutunabilen bir kızın yaşamı ve aşkı...

İyi okumalar❤