The One That Got Away/Παιχνιδια Μυαλου

Αγαπητη Angelic,
Δεν μπορεις να φανταστεις ποσες φορες προσπαθησα να αρχισω αυτό το γραμμα.Συγχωρεσε με,μικρη μου.Συγχωρεσε με για ολα οσα επρεπε να περασεις οταν εφυγα.Συγχωρεσε με για τον πονο και τα δακρυα που επεσαν απο τα πανεμορφα ροδαλα σου μαγουλα στα πολλα σου γραμματα.
Μου λειπεις.Ξερω πως δεν σου εχω γραψει ουτε ενα γραμμα μεχρι τωρα αλλα δεν ειναι επειδη δεν το ηθελα.Το ηθελα.Απλα δεν εβρισκα τα λογια.
Ξερω πως δεν υπαρχουν πολλα που μπορω να κανω τωρα.Αυτο ομως που σε εκλιπαρω ειναι να καταλαβεις.Ο,τι εκανα το εκανα για σενα.Για μας.Για ολα οσα ηξερα οτι μπορουσαμε να γινουμε οταν δεν ημασταν ετσι.Οταν δεν ημασταν χωριστα.Οταν ημασταν ενα.Οπως κανενας δεν θα μπορουσε ποτε να ειναι εκτος απο εμας.
Αλλα πιστεψε με,πανεμορφη ηλιαχτιδα μου,θα γυρισω!Και οταν το κανω,δεν υπαρχει τιποτα που θα με σταματησει απο το να σε κερδισω ξανα!Απο το να σε κανω να ζησεις ετσι οπως σου αξιζει!
Θυμησου τα λογια μου,μικρη μου!..

Υ.Γ Σαγαπω μεχρι ο κοσμος να γινει σκονη.