Yine oradaydın. Yine ince parmaklarınla aşık olduğun kitapların sayfalarını okşar gibi çeviriyordun. Ve ben yine sana kapılmıştım. Sen özenle okurken kitapları, ben özenle okuyordum seni. Gülümsediğinde ağzının kenarını süsleyen sayamadığım minik gamzelerin, kısılan gözlerin, hafif çatılan kaşların, hepsi kutsanmış kadar güzeldi. Sen, kutsanmış gibi güzeldin.
Keşke, tıpkı o gün gibi şemsiyemin altına alıp korusaydım seni, ama bu sefer yağmurun sert damlalarından değil, yaşamın gerçekliğinden.
Tüm hakları kulaklığımda saklıdır.
kirikkalplerduragi: Nasıl bu kadar değişebilirsin?
kirikkalplerduragi: Bu kadar kısa sürede nasıl böyle birisine dönüşebilirsin?
kirikkalplerduragi: Bugün ne yaptığının farkında mısın sen?
kirikkalplerduragi: En yakın arkadaşını döverken nasıl gözün böyle kararabilir?
𓆟