Arıza Kız

Hayat hep güçlü olmamız için sırtımızdan vururmuş meğer peki neden her vurduğunda sırtımız değil Kalbimiz acır. Hayat insana hep gülermiş aslında derler iyi de neden o güldükçe insanı ağlamak zorunda bırakır
Herkes yapması gerekeni yapar bu hayatta yapılması gerekeni değil.Herkes yorulmasına değecek kişilere koşar bu hayatta yanılması gerekecek kişiye değil.Herkes kendine verilen hayatı yaşar isteyipte seçtiğini değil.
Hayat yaptığı tek bir hamleyle bütün yaşantımı tepe taklak etti.Yaşantım yavaş yavaş değişirken kişiliğimde değişmeye başladı ve hayat eskileri rafa kaldırırken yenilerini de oluşturmayı ihmal etmedi.Hayat masum ve suskun kızı bir anda değiştiriverdi.O kız şimdi kızgın ve kavgacı bir kız olmuştu.
Bu kız hayatın çektirdiği acılarla yoğrulmuş ve hayat ne darbe vurursa vursun hep güçlü olmayı başarmıştı.Bu kız sıradan bir kız değildi.Çünkü Bu kız ARIZA KIZ'dı.
Evet ben Arıza Kızım hayatı boktan olan sürekli kavga eden,gücüne güvenen, cesur ve asi kızım.Aslına bakarsanız ben bu hale gelene kadar bir çok acı çekmiştim.
Babam iflas etti.
Annem öldü.
Babamdan her gün ölesiye
dayak yiyorum.
babam yüzünden tefecilerle başım belada.Ve daha bir çok şey yaşadım ama dimdik durabilmeyi başardım.Ben acı çekerek güçlendim ve değiştim ama hayat bana yaşatıcağı acıları bitirmek istemiyor gibi..Bu yüzden hayatım boktan ibaret.
Şimdi sana soruyorum genç.Eğer seninde hayatın boktansa:
"Benimle birlikte hayata sövmeye var mısın?"