Karanlığın içinde çökmüş nefes alışverişlerimi dinliyordum. Vücudum uyuşmuş , kafam ölü bir bedene ait gibi durmuştu. Hayatımı bir kasırga alıp götürdü ve kendi içindeki boşluğa hapsetti. Hapis olduğum odada, ruhumu bir anda alan kasırga için ağlıyordum. O kasırga en yakın arkadaşımın abisiydi. Her zaman o güçlü görünüşün altındaki yumuşak adama inandığım insan bir anda kasırgaya dönüşmüştü. Kasırga da öyle değil mi zaten, hiç beklenmedik zamanda gelir, alır ve gider. Tek fark vardı; Kasırga bedeninizi alıyordu, Erel ruhunuzu. ~Kasırga gibi girdin hayatıma, ruhumu alıp götürdün benden. Peki sonunda yeni bir hayat getirecek misin? ~