Ahm , I don't know if I have to do this.But I know this notes will help me find what's really best for me. The things that I have to change for a better life and a better ME.
I'm Tiara Faith Sanchez, 18 years old. I am a college student in St. Andrews University. My life is good , I have an understanding Father and a loving Mother until something happens. I really don't expect that this will going to happen. I can't imagine life without them. I can't , I can't stand on my own. I'm dependent and I really can't do things with my own.
Hindi ko alam bakit nangyari 'to sa akin. Bakit sakin pa? Sakin pa na hindi ko pa kayang mabuhay ng wala sila, wala ang mga MAGULANG ko. Dati ok naman lahat, kaya ako laging dumidepende sa kanila. Pero di ko aakalain na mawawala sila ng sandaling iglap lang. Bakit ? Bakit sila agad kinuha sa akin? :(
Doon nagsimula ang lahat, nagagawa ko ang mga bagay na hindi ko ginagawa noon. Sino pa ba ang aagapay sa akin ? Kundi sarili ko lang.
Dito nagsimula ang realidad ng buhay ko. Natuto akong maging matatag. Hindi pala sa lahat ng oras lagi kang kampante. Lagi ka dapat handa. Hindi dapat sinasayang ang buhay sa mga walang kwentang bagay. Doon ko nalaman ang kung gaano kahalaga ang buhay na dapat ginagamit mo sa makabuluhang bagay.
Read my story, of how I survive in this tragedies of my life.
AUTHOR'S NOTE: This story is a combine teen fiction, tragedy, adventure and love . Thanks for reading. May kapupulutan din namang aral ito hehe . God Bless you.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.