Karanlık çöktüğünde geceye tezat olarak aydınlık bir çehreyle netleşen acılar sabaha muhtaç iki insanı huzurdan men ediyordu. Keskin soğuk, tenlerini sıyırıp geçerken iyot kokusuyla harmanlanmış maviliğe çeviriyorlar gözlerini. Seksen sekiz tuşun büyüleyici melodisi kulaklarına ulaşıyor. Siyah beyaz tuşlara karışan bir kaç damla göz yaşı yalnızca daha çok acıtıyor. Hayatlarını müziğe adayan iki beden. İki ayrı geçmiş. İki ayrı öykü. Donuk bakışlarının aksine alev alev yanan yürekleri onları farklı bir deneyime sürüklüyor. "Seni anlamayı arzulamıyorum, yalnızca iyi hissettiriyorsun."All Rights Reserved